توجه شعرا و نویسندگان به نوروز/آغاز بهار در شعر شاعران
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۹۲۳۴۱
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ فرهنگ و قوم و هر ملتی ترکیبی از اعتقادات، باورها اسطوره‌ها و ادبیات و آئین‌ها و مراسمی است که در طول تاریخ ساخته و پرداخته شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند این موارد باعث تداوم و حفظ الگوهای اجتماعی و فرهنگی در جامعه شده است.
هر یک از موضوعات بالا مانند میراثی معنوی از زمان‌های گذشته به ما رسیده و علاوه بر اینکه نمایانگر قدمت و پیشینه تاریخی جامعه ماست گویای هویت فرهنگی ما نیز هست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از آن میان جایگاه ادبیات و به ویژه صورت منظوم متون ادبی در تشکیل این هویت فرهنگی بر کسی پوشیده نیست همچنین یکی از جلوه‌های این هویت که در فرهنگ عامه چند هزار ساله مردم ایران و نیز در میان شاعران پارسی گوی جایگاهی بسیار مهم پیدا کرده، بهار و نوروز است.
اما نوروز آئین کهن است. علامه دهخدا این گونه این آئین را توضیح می‌دهد که نوروز به معنی روز نو است و آن دو باشد. یکی نوروز عامه و دیگری نوروز خاصه. نوروز عامه روز اول فروردین ماه است و آمدن آفتاب به نقطه اول جمل باشد و رسیدن او به نقطه اول بهار است.
نوروز و آمدن بهار همواره مورد توجه شعرای فارسی زبان بوده است و انعکاس زیادی نیز در شعر فارسی داشت. شعرا و سرایندگان با توجه به زمینه فکری و جهان بینی خود به نوعی به وصف نوروز و جلوه‌های زیبای طبیعت پرداخته‌اند.
به یک تعبیر بهار می‌تواند نماد عدم پایداری دنیا و نعمت‌های آن باشد، نعمت‌هایی که شایسته دلبستگی نیست یا اینکه نشان از گشایش و آرامش پس از تحمل و سختی‌ها قرار می‌گیرد و ایجاد شوق و امید برای حرکت به سوی آینده و شروعی دوباره نماید یا حتی نمادی از رستاخیز تلقی شود.
در روند این بررسی هر چه از شعر کلاسیک گذشته به سوی شعر امروز فارسی گام برداریم بیان حالت‌ها و مضمون‌ها از طریق وصف بهار و نوروز به گفتمانی غالب تر تبدیل می‌شود که شاعر با منظور قرار دادن مضمون بهار فکر و اندیشه درونی و فلسفی خود را بیان می‌کند.
شعر نوروزی و جهان بینی موجود در آن
بهار در شعر فارسی مفهومی کیمیا گونه دارد. شاید دلیل این مفهوم کمیابی روح نوروزی در طول سال در باطن ما فارسی زبانان به جهت کوتاهی و ناپایداری این اقلیم در سرزمین ایران است. با این وجود بهار و نوروز چه از نظر متنی و چه به لحاظ معنایی یکی از مهمترین و فراوان‌ترین مفاهیم ادبی در شعر فارسی است.
نخستین نشانه‌های پیدایش اشعاری در وصف نوروز از قرن چهارم هجری قابل مشاهده است. علت اساسی این توسعه و رواج روز افزون شعر تشویق بی سابقه شاهان از شاعران و نویسندگان بود.
همه امیران و شاهان مشرق در آن دوران نسبت به گویندگان پارسی سرای و نویسندگان و شاعران ایرانی رعایت کمال احترام را می‌کردند و این حکم حتی درباره محمود غزنوی که شاعران را به منزله عوامل تبلیغات خود به کار می‌گماشت صادق است مگر در رفتار ناجوانمردانه او نسبت به استاد طوس که آن خود داستان دیگری دارد.
کد خبر 5451226منبع: مهر
کلیدواژه: نوروز میراث ناملموس میراث فرهنگی شهرداری تهران هلال احمر جمهوری اسلامی ایران روز طبیعت پلیس راهور سفرهای نوروزی قوه قضاییه تصادفات رانندگی گردشگری حقوق بشر فوتبال آب و هوا روز جمهوری اسلامی سازمان هواشناسی وزارت آموزش و پرورش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۹۲۳۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت سیمین دانشور از دیدار با امام خمینی(ره)
به گزارش «تابناک» به نقل از جماران، هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۰ بود که دختری در خانواده‌ای از اهالی شیراز به دنیا آمد که اسمش را سیمین گذاشتند. او سال‌ها بعد شد یک نویسنده کاردرست که رمانی به نام سووشون از زیر چکاچک قلمش بیرون آمد. رمانی که به هفده زبان زنده دنیا ترجمه شده و یکی از پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی ایران است. سیمین دانشور به همسری جلال آل احمد در آمد. او در نخستین انتخابات که در فروردین سال ۴۷ انجام شد ریاست کانون نویسندگان ایران را عهده دار شد. امروز سالروز ولادت این بانوی ادیب ایرانی ما را بر آن داشت تا به خاطره‌ای از او با امام خمینی (س) بپردازیم. سیمین دانشور در همان اوایل انقلاب به همراه جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران خدمت امام رسیدند. در این دیدار بسیار تحت تاثیر محبت و لطف امام قرار می‌گیرد. خودش گفته است:
«وقتی امام را دیدم، تحت‌تأثیر او قرار گرفتم. آن‌قدر که این پیرمرد باشکوه، آرام و لطیف بود نمی‌توانستم در برابر اشتیاقی که پیدا کردم مقاومتی کنم. خم شدم و عبای ایشان را بوسیدم.» (۱)
مرحوم شمس آل احمد نیز در خاطره دیگری از این دیدار سیمین چنین روایت کرده است:
با اوج گیری انقلاب اسلامی آقای خمینی به ایران آمدند. من در آن ایام مریض بودم و در خانه و بیمارستان بستری. امام در مدرسه (علوی) ساکن شدند. من اخبارش را از روزنامه و رادیو و تلویزیون پیگیری می‌کردم. تشنگی و شوق مردم برای دیدن ایشان وصف ناپذیر بود. من هم خیلی شایق بودم. در آن زمان گروهی از اعضای کانون نویسندگان ایران - که من در اول انقلاب با دیدن مسائلی از آن استعفا کرده بودم به خدمت آقا رفتند که خبرش در مطبوعات منعکس شد. در آن جلسه امام به خانم سیمین دانشور عنایت کرده چند کلمه هم با ایشان صحبت می‌نمایند. در آن روز‌ها به آنهایی که خدمت امام رفتند حسودیم می‌شد و خانم دانشور هم به من پز می‌داد که من رفتم امام را دیدم و شما ندیدید! (۲)
مرحوم شیخ مصطفی رهنما، تنها عضو روحانی کانون نویسندگان از آن دیدار تاریخی نقل می‌کند: «.. در این دیدار خانم سیمین دانشور در حال بالا رفتن ار پله‌ها به من گفت: آقای رهنما من چادر سرم نیست، امام ناراحت نشود. من گفتم: نه همین روسری را که مقداری جلو بیاوری تا موی سرتان پوشیده باشد کافی است.»
۱. پناهی‌فرد، سیمین دانشور در آیینهٔ آثارش.
۲. این بخش از مطلبی که پیش از این در سایت جماران منتشر شده بود، استخراج شده است.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»